نقد و بررسی بازی Kung Fu Panda 2

سقوط جنگجوی اژدها!

Kung Fu Panda 2 بازی ای است که از روی انیمیشنی با همین نام ساخته شده و همزمان با اکران فیلم آن در سینما برای کنسول های بازی عرضه شده است. زمانی که خیلی ها در سینما با یک انیمیشن بسیار زیبا روبرو هستند، عده ای از طرفداران بازی های کامپیوتری با یک عنوان کاملاً به درد نخور مواجه هستند.

داستان

در اولین انیمیشن Kung Fu Panda، شخصیت اصلی پو (Po) به جنگجوی اژدها تبدیل شد و توانست دهکده اش را نجات دهد. حال با این پیش زمینه وارد بازی ای می شوید که از روی دومین انیمشین این عنوان ساخته شده است. داستان بازی هیچ ارتباطی با داستان فیلم ندارد و یک مسیر کاملاً جدا را در پیش گرفته است. همین موضوع باعث شده که اگر هنوز فیلم را ندیده اید، بازی برای شما چیزی را فاش نکند. شروع بازی چندان مفهوم نیست و با نشان دادن گروهی از تمساح های شرور که وارد دهکده شده اند، شروع می شود. دهکده ای که پو و سایر دوستانش در آنجا زندگی می کنند، چندان هم بی در و پیکر نبود که یک گروه خشن به راحتی وارد آن بشوند.

به هر حال پو که متوجه این موضوع شده، به سمت آن تمساح ها حمله می کند و... داستان کاملاً ساده و بی محتوا است. یک داستان دور همی که هیچ هیجان خاصی ندارد. اوج جذابیت های بازی، مسخره بازی هایی است که پو از خود می آورد. زمانی که داستان بازی می خواهد ماجراهایی جدید که در فیلم به نمایش در می آیند را نشان بدهد، طبیعتاً باید با عنوان جذاب تر و هیجان انگیزتری روبرو باشیم، اما این KP2 دقیقاً برعکس عمل کرده و داستان را به انگیزه ای برای شروع بازی تبدیل کرده است. کاری که سازندگان می توانستند در این بازی انجام دهند، این بود که دنیای Kung Fu Panda را بیشتر به نمایش در بیاورند و بازیکنان را با قسمت های جدید و مکان های مختلف آشنا کنند.

گرافیک

بازی Kung Fu Panda 2 یکی دیگر از بازی های نه چندان خوبی است که از روی فیلم ساخته می شوند. کیفیت بافت ها، طراحی شخصیت ها، محیط و هر چیزی که در این بازی دیده می شود، پایین است. چیز قابل توجهی در گرافیک این بازی دیده نمی شود که بتوان به آن اشاره کرد. استفاده از چند ضلعی های (Polygon) کم برای طراحی شخصیت های بازی، باعث شده که KP2 بیشتر به عنوان های نسل قبل شباهت داشته باشد. از طرف دیگر، انیمیشن های طراحی شده برای شخصیت های بازی نیز بسیار بد هستند. شخصیت های بازی بسیار خشک و بی حالت حرکت می کنند. فقط در میان پرده های بازی شاهد نمایش های خوبی هستیم. میان پرده هایی که هم زیبایی خوبی به بازی بخشیده اند و هم از معدود قسمت های جالب بازی به شمار می آیند.

موسیقی/صداگذاری

صداگذاری بازی در سطح خوبی قرار دارد، یعنی نه عالی است و نه بد. همه چیز بسیار معمولی کار شده و نکته درخشانی در آن دیده نمی شود. صداگذاران بازی در سطح عالی ای ظاهر نشده اند و بیشتر به شکل رفع تکلیف در این بازی حضور داشته اند. نکته جالب توجه این قسمت، دیالوگ های با مزه ای است که پو آن ها را می گوید. البته این دیالوگ ها به پای صحبت های او در فیلم نمی رسند، اما برای بازی ای در این سطح خوب هستند. موسیقی های کار شده در بازی نیز اصلاً خوب نیستند. یکسری قطعه نه چندان خوب در بازی قرار گرفته که مثلاً باید هیجان مبارزه ها را بیشتر کنند و به محیط های بازی حس بدهند. اما این موسیقی ها فقط برای این ساخته شده اند که تنها در بازی پخش بشوند و چیزی به عنوان آهنگ در بازی به گوش بازیکنان برسد.

گیم پلی

نکته جالب این بازی اینجاست که نسخه Xbox 360 آن تنها با کنترلر Kinect قابل بازی است. مسئله ای که قبل از عرضه این عنوان نظر ما را هم به خودش جلب کرده بود. اما زمانی که این عنوان را بازی کردیم، متوجه این موضوع شدیم که این بازی خلاقیت آنچنانی ای در استفاده از Kinect به همراه ندارد و چیزی بسیار ساده و کسل کننده را به نمایش درمی آورد. از منوها گرفته تا دیگر قسمت های بازی، با Kinect کنترل می شوند. روش کنترل منوها جالب است و این موضوع باعث می شود که فکر کنید گیم پلی هم شگفت انگیز خواهد بود، اما زمانی که شما وارد بازی می شوید، با یک ضدحال اساسی روبرو می شوید. در ابتدا، پو آموزش های پایه را به شما می دهد و بازیکنان با نحوه اجرای فنون آشنا می شوند. سبک های مختلفی برای مبارزه ها طراحی شده اند که هر کدام از آن ها باعث می شوند که پو فنون مختلفی را اجرا کند. گیم پلی بازی اصلاً سریع نیست و به همین دلیل بازی روند کسل کننده ای پیدا می کند.

فنونی که باید اجرا کنید، بیشتر شامل مشت و لگد می شوند و بعضی وقت ها هم اگر بپرید، پو ضربه جفت پا هم می زند. گیم پلی بازی سیستم "یکی تو بزن، یکی من می زنم" را پیاده سازی کرده است. بعد از اینکه شما دشمن را گوشت مالی دادید، نوبت او می شود که به شما یک درس حسابی بدهد. در این حالت زمان دفاع کردن فرا می رسد. با دست خود باید به صورت هایی که گفته می شود، دفاع کنید. کل گیم پلی بازی به همین صورت است. در هر لحظه فقط با یک دشمن مبارزه می کنید که روند بازی را بیش از پیش یکنواخت می کند. کلاً استفاده از Kinect در این بازی بیشتر جنبه تبلیغاتی داشته است. از دیگر فاجعه های بازی، Loadingهای بسیار زیادی است که به نمایش درمی آیند. از زمانی که بازی شروع می شود تا وقتی که اولین مبارزه را انجام دهید، آنقدر به Loading برمی خورید که خیال بازی کردن از سرتان می پرد. پس از اینکه یک مبارزه کوتاه را پشت سر گذاشتید، با Loading مواجه می شوید. این موضوع به شدت رنج آور است.

نتیجه گیری

بازار فروش بازی هایی که از روی فیلم ساخته می شوند، همیشه خوب بوده و به همین دلیل سازندگان این گونه بازی ها زحمت چندانی برای ساخته خود نمی کشند. همیشه یک بازی بی کیفت از روی فیلم ها ساخته می شود و سریعاً هم از یاد می رود. Kung Fu Panda 2 هم جزو این دسته از بازی ها است.